Cedar Gallery
Engels
Japan bestaat voor het grootste deel uit vier grote eilanden en daarnaast uit duizenden kleine eilandjes. Het grootste eiland van Japan is Hokkaido. Hokkaido is tweemaal zo groot als Nederland. De drie andere eilanden zijn: Honshu, Shikoku en Kyushu. Tezamen omvat de oppervlakte van deze eilanden ca. 98 procent van de totale landoppervlakte.
Japan
ligt niet al te ver van het vasteland van Korea, Rusland en China. Maar
toch afgelegen genoeg om zich open te kunnen stellen, maar naar believen
ook af te kunnen sluiten voor invloeden van buitenaf. En dat deed
Japan.
De Japanse religie kent dan ook een eigen, karakteristieke ontwikkeling.
Foto's: Cees en Aly Wagenvoorde
©PAM
PHOTOS
Delden
A. Wagenvoorde, Delden, 2015
Tempels en heiligdommen
Wanneer je Japan bezoekt, dan vallen de vele tempels en heiligdommen
meteen op. Deze worden, zeker tijdens feesten, door massa’s mensen
bezocht.
Tijdens wandelingen zie je langs de kant van de weg allerlei religieuze
beeldjes. Enkele voorbeelden zijn Benten (of Benzaiten), die herkenbaar
is aan haar luit. En Ebisu, die een vis bij zich heeft.
Kortom, uitingen van religie tref je overal in Japan aan.
Ebisu
SHINTO
De twee belangrijkste godsdiensten in Japan zijn Shinto en Boeddhisme.
Shintoïsme is de oorspronkelijke religie van Japan. Het begon ongeveer
500 jaar A.D. (of eerder) en ontleende zijn naam (rond de 8ste eeuw)
waarschijnlijk aan de Chinese woorden ‘shin tao’. Dit betekent ‘de weg
der goden’.
Volgens het Shinto-geloof is de natuurlijke staat van de mens
zuiverheid. Onzuiverheid komt voort uit dagelijkse gebeurtenissen, maar
kan worden gereinigd door middel van rituelen.
Praktijken, die essentieel zijn in Shinto zijn: Heiligdommen bezoeken,
zuivering, gebeden opzeggen en offeren.
Kami
Anders dan de meeste andere religies heeft Shinto geen godheid, geen
echte stichter, geen heilige schrift/tekst, een niet strak
georganiseerde geestelijkheid en geen leer.
Het vereren van de kami staat centraal in Shinto.
Kami is ‘iets essentieels’, dat in alle dingen aanwezig kan zijn. Al wat
leeft, de natuur en menselijke wezens (levend of overleden) en zelfs
objecten kunnen ‘woningen’ voor kami zijn. Je kunt je eerbied voor de
kami tonen door rituelen, zuivering, gebeden, offers en dansen.
Het begrip ‘kami’ is moeilijk te duiden. Voor het gemak worden kami soms
gedefinieerd als goden, maar deze definitie is eigenlijk onjuist. Kami
zijn geen hogere machten of opperwezens, en ze bepalen niet wat goed of
slecht is. Daarom hoeven ze mensen ook niet te belonen voor goed, of te
straffen voor slecht gedrag.
De Kami zijn een soort geesten: voorouders die nu een godheid zijn, of
natuurkrachten. Ze lijken dan ook weinig op de goden in monotheïstische
godsdiensten. Er is niet zoiets als de toorn van God, zijn almacht of
zijn alomtegenwoordigheid. Of de scheiding van God en mensheid, vanwege
de zonde.
Een vergelijking..
In het christelijke geloof worden Adam en Eva door God verdreven uit het
paradijs. Slecht of zondig gedrag wordt dan dus bestraft.
In Japan is er in 2011 een enorme tsunami geweest met desastreuze
gevolgen. Een tsunami heeft een kami, maar als een gebied getroffen
wordt door een tsunami wordt dat niet beschouwd als straf van een boze
kami. Tóch worden er wel rituelen uitgevoerd, want er wordt wel kracht
aan kami toegeschreven.
Amaterasu
Het scheppingsverhaal van Japan vertelt de geschiedenis en het leven van
de Kami. Onder hen was een goddelijk paar, Izanagi-no-mikoto and
Izanami-no-mikoto, uit wie de Japanse eilanden werden geboren. Hun
kinderen werden de goden van de verschillende Japanse geslachten.
Amaterasu Omikami (de Zonnegodin) was een van hun dochters. Zij is de
voorouder van de keizerlijke familie en wordt beschouwd als de
oppergodin. Haar nakomelingen verenigden het land.
De Japanse keizer is, zoals gezegd, een afstammeling van de zonnegodin
Amaterasu. Dat maakt het logisch, dat hij vroeger veel macht kreeg bij
zijn troonsbestijging. De drie heilige voorwerpen die deze macht
symboliseren worden nu nog steeds aan een nieuwe keizer overhandigd. Het
zijn een spiegel, een zwaard en een juweel.
Zuiverheid en onzuiverheid
In tegenstelling tot ‘zonden’ in andere wereldreligies, zijn de
concepten van zuiverheid (kiyome) en onzuiverheid (kegare) in Shinto
tijdelijk en veranderlijk.
De gelovige zorgt voor zuiverheid voor zijn eígen geluk en gemoedsrust
in plaats van zich te houden aan een doctrine. Toch is zuiverheid in
aanwezigheid van kami wel essentieel.
In Shinto is goedheid de standaard voor alle mensen. Mensen worden puur
geboren, zonder enige 'erfzonde', en kunnen gemakkelijk terugkeren naar
die staat. Onzuiverheid komt voort uit dagelijkse gebeurtenissen,
waarbij van opzet geen sprake hoeft te zijn. Denk maar aan ziekte,
milieuvervuiling, menstruatie of overlijden. Er is geen sprake van
schuld of verwijtbaarheid, behalve in het geval van milieuvervuiling.
Onzuiver zijn betekent jezelf afscheiden van de kami, wat geluk en
gemoedsrust moeilijk - zo niet onmogelijk - maakt. Zuivering (in de vorm
van rituelen) is bedoeld om een persoon hiervan te bevrijden.
De Kami zijn vriendelijk. Ze steunen en beschermen de mens. En de mensen
proberen om in harmonie met de kami te leven.
Als er een kind geboren is, wordt het door de ouders en grootouders
meegenomen naar een heiligdom om de kami te vragen om bescherming van
het kindje.
De bergen spelen een grote rol in shinto, want die zijn een belangrijke
verblijfplaats voor de kami. En de zielen van gestorvenen gaan ‘naar de
andere wereld’, waarbij vaak gedacht wordt dat die zich in de bergen
bevindt.
Shintoheiligdom
Van sommige kami wordt gedacht dat ze bij een bepaalde plek horen,
terwijl anderen soms vereenzelvigd worden met verschijnselen in de
natuur of met dingen, zoals voedsel, rivieren of rotsen, een steen of
een boom. Om aan te geven dat een bepaalde rots geen gewone rots is,
maar een kami, wordt die plek gemarkeerd met een speciaal touw, vaak met
witte papierstroken eraan.
Het
eerste wat opvalt aan Shinto is de grote liefde en eerbied voor de
natuur. Een waterval, een boom of een berg kunnen een kami zijn. Dat
geldt eveneens voor de maan of een apart gevormde steen. Maar ook voor
charismatische personen of voor meer abstracte verschijnselen zoals
groei en vruchtbaarheid. In de loop van de tijd namen de kami meer
menselijke vormen aan, en ontstonden er vele mythen.
Kami worden vooral vereerd in openbare heiligdommen, maar ook wel in
kleine privé-heiligdommen, die soms slechts bestaan uit een hoge plank
met enkele rituele objecten. Sommige van deze heiligdommen oftewel jinja
zijn groot, maar de meeste zijn kleine gebouwen, opgetrokken in een
karakteristieke Japanse stijl. In vergelijking tot bijvoorbeeld het
christendom met zijn imposante kathedralen, waarbij gebruik werd gemaakt
van dure materialen, zijn jinja vaak heel eenvoudige houten gebouwen.
Het gaat ook niet zozeer om het gebouw. Het gebouw heeft voornamelijk
betekenis om aan te aangeven dat er zich een kami bevindt.
Meestal wordt de toegang tot het terrein gemarkeerd door een typische
Japanse torii, een poort die bestaat uit twee palen met daarbovenop twee
dwarsbalken. Het geheel is vaak oranje geschilderd. Er zijn op dit
moment meer dan 100.000 van deze heiligdommen in gebruik, elk bemand
door enkele Shinto-priesters.
torii
Kami worden betrokken bij belangrijke gebeurtenissen zoals huwelijken,
toelating tot de universiteit en het neerzetten van gebouwen. Ook wordt
er vaak gebeden om aardse zaken, zoals een kind, een promotie of een
gelukkiger leven. De meest aanbeden kami is de al genoemde zonnegodin
Amaterasu, wier belangrijkste heiligdom in Ise staat. In het heiligdom
in Ise en in vele andere aan haar gewijde heiligdommen wordt ze vaak
gesymboliseerd door een spiegel, maar het binnenste van de jinja kan ook
leeg zijn.
Shinto-heiligdommen zijn dus bouwwerken die dienen om kami te
huisvesten. In Shinto is er sprake van heiligdommen, bij Boeddhisme
spreken we over tempels. Iedereen is welkom om openbare heiligdommen te
bezoeken, hoewel er bepaalde gebruiken zijn die door alle bezoekers
moeten worden nageleefd, waaronder stille eerbied en zuivering door
water voordat het heiligdom wordt betreden.
Zuivering is een ritueel dat wordt uitgevoerd om een persoon of een
object van onzuiverheid te bevrijden. Zuiveringsrituelen kunnen vele
vormen aannemen, waaronder een gebed van een priester, reiniging met
water of zout, of zelfs een massale zuivering van een grote groep
mensen.
Als een familielid bijvoorbeeld onlangs is overleden, dan gaat het gezin
niet naar een heiligdom, omdat de dood als onzuiver wordt beschouwd.
De heiligdommen worden geregeld door mensen bezocht, maar er zijn ook
allerlei speciale gelegenheden, waarin het heiligdom een rol speelt.
Op de
foto hierboven zien we een huwelijksplechtigheid in Kamakura.
Een tweetal andere voorbeelden zijn:
1. Shichigosan
Elk jaar, op de zondag die het dichtst bij 15 november ligt, nemen
ouders zonen van drie en vijf en dochters van drie en zeven mee naar het
plaatselijke heiligdom om de goden te bedanken voor een gezonde jeugd en
om een gelukkige en succesvolle toekomst te vragen.
2. Seijin Shiki
Elk jaar op 15 januari bezoeken 20-jarige mannen en vrouwen een
heiligdom om de kami te bedanken voor het bereiken van de volwassenheid.
shichigosan
Miko
De oudste religies van zowel Siberië als ook van andere delen van Azië
kennen een sjamaan, een soort priester, die contact kon leggen met de
goden en zo te weten kon komen wat hun wensen of bevelen waren. In Japan
waren het vrouwen die de rol van sjamaan vervulden, de miko. En miko
zijn er nog steeds, zij spelen een rol in Shinto als tempelmeisje.
Moraliteit
De voorouders worden vereerd. De hele mensheid wordt beschouwd als
kinderen van de kami. Daarom is het menselijk leven heilig. Gelovigen
bewonderen "musuhi", de creatieve en harmoniserende krachten van de kami.
Ze streven het verkrijgen van "makoto" na, hetgeen oprechtheid of een
waar hart betekent. Dit wordt beschouwd als de weg of wil van de kami.
De moraliteit is gebaseerd op dat wat de groep ten goede komt. Het gaat
niet om geboden van de kami of het eigenbelang.
Ema
Gebeden en offers aan de kami zijn vaak complex en spelen een
belangrijke rol in de communicatie met de kami. Er zijn verschillende
soorten gebeden en offers.
Ema zijn kleine, houten plaquettes waarop gelovigen aan de achterzijde
gebeden kunnen schrijven voor de kami. De houten plaatjes kun je kopen
bij het heiligdom en je laat ze hier ook achter, zodat de kami ze
ontvangen. Er staan vaak afbeeldingen op de ema en gebeden bestaan vaak
uit wensen, zoals succesverzoeken tijdens examenperiodes en in zaken,
een goede gezondheid voor de familie of een gelukkig huwelijk.
Shinto is een verdraagzaam geloof. De gelovigen respecteren niet alleen het bestaan van andere religies, maar ook het praktiseren ervan.
Een lezing over shinto: http://www.cedargallery.nl/nleducatie_japan_shinto.htm
BOEDDHISME
Het ontstaan
Hoewel Japanners al wel langer op de hoogte waren van het boeddhisme,
wordt er gezegd, dat de officiële introductie van het Boeddhisme in
Japan rond 550 plaatsvond. Toen stuurde een buitenlandse koning (Korea)
een brief aan de keizer van Japan. Hij wilde graag dat Japan hem zou
steunen in zijn strijd tegen omringende staten. Om zijn verzoek kracht
bij te zetten, stuurde hij een Boeddhabeeldje en enkele boeddhistische
teksten mee. Dat had op zich misschien niet veel overtuigingskracht.
Maar de koning liet daarbij weten, dat het boeddhisme als religie een
grotere magische kracht had dan welke andere religie dan ook. Hoewel er
wel aan getwijfeld werd of het een goed idee was om zich in te laten met
een vreemde godsdienst – de lokale goden zouden zich immers wel eens
beledigd kunnen voelen – kreeg het beeldje toch een ereplaats in Japan.
Door daarop volgende gebeurtenissen ontstond er strijd tussen voor- en
tegenstanders van het boeddhisme, maar inmiddels is het boeddhisme niet
meer uit Japan weg te denken.
Voor de bevolking ging het aanvankelijk (rond de 7de eeuw) vooral om de
magische kracht van Boeddha’s en Boddhisatva’s. Deze konden bescherming
bieden, genezing brengen en wensen in vervulling doen gaan.
Ongeveer 84% van de bevolking van Japan hangt de beide religies aan:
zowel Shinto als Boeddhisme.
Kamakura
Het Boeddhisme deed zijn intrede dus in Japan van de zesde tot de
achtste eeuw , vanuit Korea en China. De meeste huwelijken worden door
Shinto priesters geleid; begrafenissen worden geleid door Boeddhistische
geestelijken.
Boeddhisme
Het boeddhisme kent wél een historische figuur als grondlegger.
Bovendien zijn er allerlei teksten van Boeddha opgetekend en die
(kunnen) dienen als leidraad. In het Boeddhisme is één van de
belangrijke stellingen dat alles aan verandering onderhevig is. Alles is
vergankelijk. Omdat mensen verlangen naar zekerheid en willen dat
sommige zaken niet veranderen, lijden ze. Het is dan ook van belang dat
we leren om al onze wensen en verlangens los te laten.
Een ander belangrijk punt is de leer van karma. Karma zijn alle acties
van een persoon die gevolgen hebben voor dit en volgende levens.
Volgende levens, omdat men in het Boeddhisme gelooft in reïncarnatie,
wedergeboorte. Alles wat je doet, denkt of zegt heeft gevolgen voor jou
persoonlijk.
In Japan waren sommige mensen dus geïnteresseerd in de magische krachten
van het Boeddhisme. Het eigenlijke streven is echter om de Verlichting
te bereiken. En die werd nagestreefd door religieuze oefeningen en
meditatie, bij voorkeur in een rustige omgeving.
Het Boeddhisme verspreidde zich in de zevende eeuw over Japan en kreeg
veel invloed. Eén van de oude gebruiken die onder invloed van het
Boeddhisme veranderde, was het begraven in tumuli. De historische
Boeddha was namelijk gecremeerd en het begraven in Japan werd vanaf de
7de /8ste eeuw geleidelijk vervangen door crematies.
Koyasan
Kukai
Een belangrijk religieus leider, Kukai, voorheen bekend als Kobo Daishi
(774-835) was aanvankelijk een rondreizende monnik, nadat hij in Nara
geïnteresseerd was geraakt in het Boeddhisme. Hij werd echter
uitgenodigd om met een gezantschap naar China te reizen om daar bepaalde
Boeddhistische geschriften te bestuderen. Dat mag voor ons nu raar
klinken, maar religie werd gezien als een uitermate belangrijk middel om
de wereld te leren begrijpen. Nu zijn we, zeker in het westen, uitermate
wetenschappelijk georiënteerd. Onze wetenschappers hebben ook contact
met elkaar en leren van kennis die men elders heeft opgedaan. Zo ging
het ook met Kukai.
Kukai studeerde in de Chinese hoofdstad Chang’an (het huidige Xian).
Na deze buitenlandervaring is de verlichte Kukai een belangrijk
Boeddhistisch leider geworden. Hij stichtte vele Boeddhistische tempels
op Shikoku en leefde zelf met zijn volgelingen in de bergen, op Koyasan.
Zijn leer, het ‘Ware Woord’ (Shingon), is één van de eerste vormen van
Japans Boeddhisme. Er wordt gedacht dat Kukai niet is gestorven, maar in
diepe meditatie is om door zijn mededogen nog steeds de mensheid te
helpen en naar Verlichting te leiden.
We hebben zelf een groot deel van de beroemde pelgrimstocht op Shikoku
gelopen, in de voetsporen van Kukai. De pelgrims hier geloven dat Kukai
hen vergezelt en bijstaat op deze tocht.
Vieringen
Enkele van de Boeddhistische gedenkdagen of vieringen zijn:
- de geboorte van de historische Boeddha. Dit wordt op 8 april gevierd.
- Obon, het Allerzielenfeest. Dit is het grootste feest en duurt enkele
dagen. Het is een belangrijk gebeuren, omdat de mensen geloven dat de
geesten van hun voorouders tijdelijk terugkeren naar hun familie. Een
vaste datum is er niet (meer) voor, het wordt in juli of augustus
gevierd, afhankelijk van de streek waar men woont. Voor dit feest wordt
het huis schoongemaakt en worden er offers geplaatst voor het
huisaltaar. Op de eerste dag van Obon worden er in huis papieren
lantaarns aangestoken en worden er ook lantaarns naar begraafplaatsen
gebracht om de geesten van de voorouders te vragen om naar huis terug te
keren. We hoorden van een oudere Japanner dat het bij zijn familie
gebruikelijk was om vóór het huis een vuurtje te stoken om hun
voorouders de weg te wijzen.
Op de tweede dag wordt er vaak in parken of bij tempels gedanst, waarbij
de mensen gekleed gaan in een yukata. Mocht je op dat moment in een park
of bij een tempel zijn, dan mag je meedansen, als je dat wilt.
Als de voorouders weer terugkeren naar de plaats waar ze sinds hun
overlijden wonen (bijvoorbeeld in de bergen), dan plaatsen familieleden
brandende lantaarns in de rivier. Zo doen ze hun voorouders uitgeleide.
Als het Obon is geuren de Japanse woningen en begraafplaatsen naar
wierook.
Mijn lezing over de pelgrimstocht langs Boeddhistische tempels in Japan: http://www.cedargallery.nl/nleducatie_japan_pelgrimstocht.htm
wordt
vervolgd ...
Jizo, de god der kinderen ( een shinto-legende)
Het Japanse volk gelooft dat kinderen die gestorven zijn naar de ‘Droge Bedding van de Zielenrivier’ gaan. Dit is een eentonig land zonder zon, met bergen die tegen een bleke hemel oprijzen en met duistere valleien. Er groeit niets op deze dorre, lege vlakten, geen bomen en struiken, geen gras en geen bloemen. De zielen van de kleine kinderen lopen op blote voeten over de harde stenen die langs de rivierbedding liggen. Die arme wezens denken met smart aan hun ouders, hun broeders en zusters die zij op de lichte, warme aarde hebben moeten achterlaten, en zij huilen zo hartverscheurend als zij op aarde nog nooit gedaan hebben. Dan komt Jizo naar hen toe. Hij lacht zo teder en liefdevol naar deze wezens dat zij hun verdriet snel vergeten. Hij vertroost hen zoals hun moeders vroeger deden en hij streelt ze met de zorgvolle hand van een vader. Alle dagen dartelen de kinderzielen om hem heen, en door zijn aanwezigheid voelen zij zich niet meer zo alleen. Zijn lichtend gewaad brengt wat zon in deze barre omgeving. Onder zijn toeziend oog bouwen de kleinen torens van stenen, die gebeden voorstellen, één voor hun vader, één voor hun moeder en één voor elk van hun broertjes en zusjes. Zo vergaat de tijd en langzaam aan wennen de kinderen aan deze nieuwe omgeving.
Bij tempel 17 op Shikoku
Maar voor de oni – die afzichtelijke duivels – is een gebed of
een gebedstoren een doorn in het oog. Zij worden erdoor gehinderd bij de
uitoefening van hun kwade praktijken. Daarom verwoesten zij de stenen
torentjes die zij op hun weg ontmoeten. De kinderen doen hun beklag bij
Jizo, die met zijn toverstaf in het rond zwaait om de duivels te
verjagen.
Er bevindt zich een oude grot in Japan die de ‘Oude Spelonk’ wordt
genoemd. Hier komen ’s nachts de kinderzielen bijeen, nadat zij over zee
de grot hebben bereikt. Men kan ’s morgens nog hun voetstappen in het
zand voor de spelonk zien, maar de kinderen zijn dan verdwenen; want de
overleden mogen de zon nooit aanschouwen. Er was eens een oude, arme
vrouw die in haar levensonderhoud voorzag door zijderupsen te kweken en
er zijde van te spinnen. Toen zij op een keer een bezoek aan de tempel
van Jizo bracht en naar het kale hoofd van de god keek, meende zij dat
hij het wel koud moest hebben. Zij besloot een zijden muts voor hem te
maken, en toen deze gereed was, ging zij ermee naar de grot, zette de
muts op het hoofd van het beeld en bad: ‘Eerwaarde en liefdevolle god,
gij weet dat ik arm ben, en daarom kan ik U alleen een muts offeren.
Neem dit kleine geschenk van mij aan als dank voor alles wat gij voor de
kinderzielen doet.’
Een tijdje later stierf de vrouw. Haar lichaam bleef drie dagen lang
warm, zodat haar vrienden haar niet durfden te begraven. Hoe verheugd
waren zij toen de vrouw na de derde dag haar ogen opende, van het bed
opstond en rondliep of haar niets gemankeerd had.
Miyajima (schrijneiland)
Zij vertelde haar vrienden dat zij haar lichaam voor drie dagen had
verlaten en dat zij was verschenen voor de grote god van het Oordeel na
de Dood, Emma-O. Hij had haar vertoornd aangezien en haar veroordeeld
omdat zij tegen de wetten van Boeddha had gezondigd door zijderupsen te
doden.
‘Neem haar maar mee, ‘beval Emma-O zijn dienaren, ‘en werp haar in het
grote vat dat gevuld is met vlammend, kokend metaal.’
Het bevel werd uitgevoerd en de arme vrouw leed ontzettende pijn en
gilde het uit. Toen leek het of het metaal plotseling koud werd en de
pijn verdween. De vrouw zag dat Jizo naast haar stond met een stralende
glimlach op zijn gelaat. Hij greep haar hand, sprak troostende woorden
en vertelde haar dat haar angsten en pijn nu voorbij waren. Hij tilde
haar uit het vat en leidde haar weer voor de troon van Emma-O. ‘Deze
vrouw, ‘zei Jizo ‘heeft altijd godvruchtig geleefd en de goden geëerd.
Zij had geen andere broodwinning dan haar zijderupsen, maar ondanks haar
armoede heeft zij mij toch een zijden muts geofferd in mijn tempel in de
‘Oude Spelonk’. Ik smeek u haar niet te straffen en haar weer naar de
aarde te laten terugkeren. ‘ Zo kwam de oude vrouw weer tot leven. Op
deze manier beloont Jizo allen die hem vereren en hem een goed hart
toedragen.
********************************************************************************************************************
Bronnen/aanbevolen literatuur
Introducing Japanese Religion - Robert Ellwood
Zen in de kunst van de theeceremonie - Horst Hammitzsch
Japan - Peter Pörtner
Religion in Contemporary Japan - Ian Reader
Kukai, the universal - Ryotaro Shiba
Shinto - Mark Teeuwen
Boeddha's en Kami - H. van der Veere
We nodigen
u uit om ons te helpen bij het creëren van een sprankelende site.
Stuur daarom uw materiaal over Shinto en Boeddhisme of uw fotomateriaal
van Japanse tempels naar Cedar Gallery:
Texts, pictures,
etc. are the property of their respective owners.
Cedar Gallery is a non-profit site. All works and articles are published
on this site purely for educational reasons, for the purpose of
information and with good intentions. If the legal representatives ask
us to remove a text or picture from the site, this will be done
immediately. We guarantee to fulfill such demands within 72 hours.
(Cedar Gallery reserves the right to investigate whether the person
submitting that demand is authorized to do so or not).
The contents of this website (texts, pictures and other material) are protected by copyright. You are welcome to visit the site and enjoy it. But no part of this website may be reproduced in any form by any means without prior written permission. If you like to use a picture or text, first send your request to
