Cedar Gallery
Engels
2008
©PAM
PHOTOS
een impressie - schilderkunst (alg.) - yang shaobin - ai weiwei -
Chinese schilderkunst
Algemeen
De geschiedenis van de Chinese schilderkunst gaat terug tot zo'n 1500
jaar v. Chr. In de oude Chinese literatuur worden de namen van
afzonderlijke schilders genoemd. Een Chinees schilder werkt heel anders
dan zijn Westerse collega. De Chinese schilder voegt zich in de traditie
van een bepaalde school, en vindt pas op latere leeftijd een eigen
stijl. Een belangrijk onderwerp in de Chinese schilderkunst vanaf de
T'angdynastie (618-905) is de landschapschildering. In de Westerse
schilderkunst kennen we ook landschapschilderkunst, toch ziet de Chinese
er anders uit en heeft deze ook een andere betekenis. Een Chinese
schilder "portretteert" meestal geen landschap. Hem gaat het vooral om
sfeer en stemming. Bij het kijken naar de landschappen van deze
schilders ervaart de beschouwer eigen, persoonlijke gevoelens. Zo'n
landschap kan bijvoorbeeld bestaan uit een niet-realistisch geschilderde
bomengroep of een hoogoprijzende rotsformatie. Deze schilderingen hebben
ook geen vaste plaats aan een wand. Ze worden gemaakt op rollen papier
of zijde en in een foedraal bewaard. Ze worden te voorschijn gehaald als
men ze wil bekijken.
Een ander onderscheid met Westerse schilderkunst is het materiaal
waarmee wordt gewerkt en de consequenties van het gebruik van dit
materiaal. In China schildert men op papier of zijde. Dit is
materiaal waarop je geen correcties kunt aanbrengen. Temeer ook, omdat
de schilder vooral met Oost-Indische inkt werkt. Dit betekent, dat in
China op een andere manier gewerkt wordt dan in het westen. De schilder
moet als het ware het schilderij eerst in zijn geest schilderen en het -
pas wanneer het schilderij in de geest voltooid is - een tastbare vorm
geven met zijn inktpenseel. Enkel op deze wijze kunnen de contouren in
een keer op de juiste wijze tot stand komen. Zij zijn niet alleen het
gevolg van een nauwkeurige observatie, maar ook van een geestelijke
voorbereiding. De Chinese landschapschilderingen zijn o.a. beelden om
over te mediteren. Daarom wordt er slechts spaarzaam gebruik gemaakt van
kleur.
-wordt vervolgd-
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
T
O P
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
©PAM
PHOTOS
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * T O P * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ai Weiwei Beijing
China 1957
Grapes 2010
Houten krukken (uit de Qing Dynastie, 1644-1911)
©PAM
PHOTOS
Grapes
Grapes, aangekocht door het Groninger Museum, vertegenwoordigt een belangrijk deel van het oeuvre van Ai Weiwei, namelijk dat waarin hij werkt met antieke meubels.
Ai Weiweis waardering voor Chinees antiek begon in 1993, toen hij na een verblijf van twaalf jaar in New York weer terugkeerde naar zijn geboorteland. Hij verbaasde zich erover hoe gemakkelijk zijn landgenoten hun oude spullen weggooien. Op rommelmarkten kwam hij veel bijzondere oudheden tegen waar niemand meer belang aan hechtte. Vanaf dat moment begon hij elementen uit de Chinese cultuur op een creatieve, fantasievolle en provocerende manier tot nieuwe kunstwerken te transformeren. Zo liet hij sierlijke antieke tafels verzagen en op vernuftige wijze weer zo in elkaar zetten dat het leek of ze een eigen leven gingen leiden. Sommige tafels staan bijvoorbeeld met twee poten op de grond en met twee tegen de muur, alsof ze naar boven proberen te lopen.
Behalve kostbaar ogend antiek gebruikt Ai Weiwei ook traditionele Chinese meubels die eeuwenlang door mensen uit de lagere klassen werden gebruikt, zoals de krukjes die in Grapes zijn verwerkt. De krukjes zijn allemaal van hetzelfde type, maar elk heeft ook zijn eigen ‘verhaal’. Zonder dat er een spijker aan te pas is gekomen, zijn ze met dezelfde traditionele technieken aan elkaar verbonden als waarmee de krukjes ooit werden gemaakt. In die zin staat dit werk ook symbool voor de dynamiek van het moderne China: steeds meer individuen proberen los te komen van de van bovenaf opgelegde ‘harmonie’, maar hun bewegingsruimte is nog steeds heel beperkt.
©PAM
PHOTOS
Dadaïsme
Hoewel Ai in zijn werk in eerste instantie reflecteert op de Chinese cultuur, doet hij dat met technieken en strategieën die hij aan de Westerse moderne kunst heeft ontleend. In de jaren dat hij in New York woonde (1981-1993) heeft Ai tal van invloeden op dit gebied ondergaan. Tot de belangrijkste hiervan horen het werk van Marcel Duchamp, maar ook van conceptuele kunst, minimal art en pop art. In alle gevallen gaat het om stromingen waarbij kunst niet zozeer een expressie is van het innerlijk van de kunstenaar, maar waarbij de context waarin kunst gemaakt en gepresenteerd wordt van essentieel belang is. Kunst die bestaande verhoudingen en opvattingen over kunst en maatschappij soms letterlijk op zijn kop zet. Naast tal van meer of minder specifieke betekenissen die men in Grapes zou kunnen lezen, is er ook een aardige parallel te trekken met één van de vroegste readymades van Marcel Duchamp. Deze plaatste in 1913 een fietswiel op een krukje. Ai plaatst een wervelende cirkel van krukjes bovenop één krukje, in een speels, dadaïstisch gebaar.
Bron: Groninger Museum
Hangende Man in Porselein 2011
Ai
Weiwei’s eerste solotentoonstelling in New York in 1988 bevatte een
portret dat hij van Marcel Duchamp had gemaakt, een metalen
kledinghanger gebogen tot het profiel van de Frans-Amerikaanse
kunstenaar die, samen met Andy Warhol, een van Ai’s grootste voorbeelden
is.
Duchamp (1887-1968) is vooral bekend geworden door zijn ‘readymades’-
alledaagse voorwerpen die hij tot kunstwerk verklaarde. In Hangende Man
in Porselein grijpt Ai terug op dat oudere werk. Hij voegt er een
dimensie aan toe door het portret nu in porselein uit te voeren, een
materiaal dat met verfijning en kwetsbaarheid wordt geassocieerd. Het is
echter ook het materiaal dat gebruikt werd voor Duchamp’s beroemdste
readymade, een onder een andere naam (R. Mutt) gesigneerd urinoir dat
hij in 1917 instuurde voor de fameuze Armory tentoonstelling.
©PAM
PHOTOS
5000 kg Sunflower Seeds 2010
Beschilderd porselein, twee aparte werken van elk 5000 kg
©PAM
PHOTOS
Sunflower Seeds bestaat uit miljoenen kleine beeldjes, ogenschijnlijk identiek, maar stuk voor stuk met de hand gevormd en beschilderd. Dit zijn twee kleinere versies van het werk waarmee Ai, toen hij het in 2010 voor het eerst toonde in Tate Modern, beroemd werd bij het grote publiek. De zonnepitten hebben meerdere betekenissen voor het Chinese volk. Ze dienen niet alleen als voedsel, maar hadden tijdens de culturele revolutie ook een symbolische lading. Nadat Mao Zedong zich de zon als persoonlijk symbool had toegeëigend, werd het Chinese volk vergeleken met zonnebloemen, die vol bewondering opkeken naar de grote roerganger. De duizenden zaden, die op de tentoonstelling versmelten tot een grijs tapijt, zijn echter van porselein. Dat gegeven roept nog een beeld op: dat van 1600 arbeiders in Jingdezhen, de porseleinhoofdstad van China, die een jaar lang elk van de miljoenen vormpjes van roomwit porselein in hun hand hebben genomen en er met een paar grijze penseellijntjes zonnebloempitten van hebben gemaakt.
©PAM
PHOTOS
Tree #2 2011
hout/wood
Rocks 2009-2010
porselein/porcelain
©PAM
PHOTOS
Deze
porseleinen en houten sculpturen werden vervaardigd met gebruikmaking
van oude ambachtelijke technieken. De keramische stenen komen uit
Jingdezhen, het centrum van de porselein productie in China. De twee
bomen zijn opgebouwd uit stukken van verschillende dode exemplaren,
afkomstig uit het bergachtige gebied in het zuiden van het land. Net als
bij Ai Weiwei’s andere houten beelden zijn de onderdelen aan elkaar
bevestigd volgens een klassieke Chinese werkwijze.
De combinatie van natuurlijke en vervaardigde elementen levert een
installatie op die herinneringen optoept aan een traditionele Chinese
tuin, een plek om te mediteren. Tegelijkertijd word je misschien door
een gevoel van enig ongemak bekropen.
©PAM
PHOTOS
Forever (Voor altijd) 2003
42 fietsen
Het ligt voor de hand dit werk op te vatten als een commentaar op de snel veranderende Chinese samenleving, waarin de fiets als algemeen vervoermiddel snel terrein verliest. Elk van de 42 fietsen van het merk Forever, waarmee het werk is opgebouwd, draagt bij aan de stabiliteit van het geheel en verwijst daarmee naar het krachtige weefsel van de Chinese samenleving. Forever oogt eerst wat onoverzichtelijk maar heeft ook een vrolijke, ietwat frivole uitstraling. Je zou er een voorbode in kunnen zien van het ontwerp voor het ‘Vogelnest’, het Olympisch stadion in Beijing, dat mede door Ai ontworpen werd.
Tentoonstelling Ai Weiwei in De Pont, Tilburg, 2012
©PAM PHOTOS
Meer Ai Weiwei: http://www.cedargallery.nl/engother_artists.htm
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * T O P * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Yang
Shaobin is in 1963 geboren in Tangshan, in de provincie Hebei. Hij
studeerde aan het Hebei Light Industry Institute in Shijiazhuang en
woont en werkt in Beijing.
Hij heeft deelgenomen aan diverse groepstentoonstellingen. Niet alleen
in China, maar bijvoorbeeld ook aan
de reizende tentoonstelling ‘China!’ in Bonn, Wenen,
Kopenhagen, Berlijn en Warschau. (1996) ,
Xianfeng! Beeldhouwkunst van de Chinese avant-garde
in Scheveningen (2005) en
Tekens aan de Wand – Chinees nieuw realisme en avant-garde in
de jaren tachtig en negentig in Groningen (2008).
©PAM
PHOTOS
In de 90-er jaren was Yang Shaobin een van China’s meest representatieve
schilders van eigentijdse kunst. Hij maakte deel uit van de beweging van
het Cynisch Realisme en eveneens van de beweging Political Pop. De
belangrijkste onderwerpen van zijn werk waren Chinese soldaten, politici
en helden van de Culturele Revolutie, als symbolen van politiek en
macht.
©PAM
PHOTOS
Vanaf 1997 veranderde het onderwerp van zijn werk in geweld. Hij
gebruikte de kleur donkerrood om boosheid en onderdrukking weer te
geven. Dit onderwerp breidde zich uit, het veranderde van geweld op
individueel niveau naar internationale oorlogen, terrorisme enz.
©PAM
PHOTOS
Vanaf 2006 heeft hij veel werk gemaakt met de kolenmijnen en mijnwerkers
als onderwerp. Sinds 2004 werkte hij met zijn team in de dorpen waar de
mijnwerkers wonen en werken. In 2006 leverde dit de tentoonstelling ‘800
Meters Under’ op, de foto’s die u hier ziet zijn echter van de
tentoonstelling ‘X – Blind Spot’, Long March Space Beijing (2008). Een
uitgebreide Engelstalige beschrijving van deze tentoonstelling treft u
aan via de volgende link:
http://www.cedargallery.nl/engchina_art_and_culture.htm , uiteraard
bij ‘Yang Shaobin’.
©PAM
PHOTOS
De werken van ‘800 Meters Under’ waren vaak donker en verschilden sterk
van het idealiserend portret van arbeiders, zoals de communistische
partij het ooit voorschreef. Bij Yang Shaobin gaat het om mensen van
vlees en bloed. De mijnwerkers werken onder onveilige omstandigheden en
worden slecht betaald. Dat stelt Yang Shaobin in zijn werk aan de orde.
©PAM
PHOTOS
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * T O P * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Meer Chinese kunst(enaars):
http://www.cedargallery.nl/engchina_art_and_culture.htm
We nodigen
u uit om onze site nog fascinerender te maken. Heeft u
materiaal (tekst of foto's) over China, stuur het dan alstublieft op
naar:
<
vorige 
