Cedar Gallery


Home  |  Cedar info  |   Nieuws   |  Lezingen |  Contact | Engels

 

Kunstenaars

Architectuur

Boeken

Fotografie

Letters

Schilderijen

Bomen

Religie

Thema's

China

Japan

Rusland

 

 

                                                                                                                                                                      

                                                                                                                                                                               

 japan

De geschiedenis van Japan is uiteraard in te delen in verschillende periodes. Japanners zelf laten hun geschiedenis beginnen in de 7de eeuw v. Chr. toen ene Jimmu de keizerlijke troon besteeg. Volgens de legende was deze Jimmu een directe afstammeling van de zonnegodin Amaterasu....

ASHIKAGA TAKAUJI  -  BOEDDHISME  -  GRONDWET  -  KAMAKURA  -  KEIZER GODAIGO  -  MINAMOTO NO YORITOMO  -  MUROMACHI/ASHIKAGA  -  NARA  -  De SCHEPPING (verhaal)  -  SHOGUN  -   RONIN  -      

ACTUEEL

29.04.11
De evacuatiezone rond de zwaar beschadigde Japanse kerncentrale Fukushima Dai'ichie is tot verboden gebied verklaard. De nog altijd krachtige straling is te gevaarlijk geworden voor de overgebleven bewoners. De regering heeft bepaald dat mensen de zone slechts onder begeleiding mogen bezoeken, bijvoorbeeld om persoonlijke bezittingen op te halen.
Het dodental van beving en tsunami is inmiddels opgelopen tot 14.000, terwijl nog ruim 13.000 worden vermist.

11.03.11
Het noordoosten van Japan is op vrijdag 11 maart 2011 getroffen door een serie aardbevingen, met een kracht van 5,0 tot 8,9 op de schaal van Richter. Door de bevingen is een tsunami ontstaan met golven variërend van 4 tot 10 meter. Door de tsunami zijn grote gebieden overstroomd. Een muur van water verspreidde zich over het laaggelegen gebied. Gebouwen, vrachtwagens en auto's werden meegesleurd.



Een van de zwaarst getroffen gebieden is Miyagi. Daar is sprake van veel gewonden, melden lokale media. De haven van Kamaishi is vrijdagochtend al overstroomd. De auto's drijven daar tussen de schepen.
De beving wordt o.a. vergeleken met die van Haïti in 2010. Bij die beving kwamen meer dan honderdduizend mensen om het leven. Hoeveel slachtoffers er nu in Japan zijn gevallen blijft nog de vraag. Alleen al in één wijk van de stad Sendai zouden tweehonderd tot driehonderd stoffelijke overschotten zijn aangetroffen. Sendai telt ongeveer een miljoen inwoners. De stad ligt niet ver van het epicentrum, aan de kust in het noordoosten van het land, enkele honderden kilometers ten noorden van de hoofdstad Tokio.Lokale autoriteiten spreken van honderden gewonden en talrijke ingestorte huizen.
Ook in Tokyo was de aardbeving goed te merken. Hoge kantoorgebouwen schudden heen en weer en mensen renden de straat op. Op televisie was te zien hoe het parlement aan het vergaderen was toen de aardbeving Japan trof. Parlementariërs verlieten geschrokken hun plaatsen.
De autoriteiten in Japan hebben een aantal kerncentrales en olieraffinaderijen stilgelegd. Volgens de Japanse premier Naoto Kan was er geen sprake van een lekkage. Een kerncentrale vloog in brand maar was later in de ochtend geblust. Duizenden mensen rondom vier kerncentrales zijn geëvacueerd.

Overzicht van aardbevingen van de afgelopen 100 jaar

11.03.2011: Het noordoosten wordt getroffen door een beving met een kracht van 8,9 op de schaal van Richter.

16.08.2005: Door een aardbeving met een kracht van 7,2 op de schaal van Richter komen meer dan tachtig mensen om het leven. Het epicentrum ligt ongeveer 300 kilometer ten noorden van Tokyo.

23.10.2004: De regio Niigata wordt getroffen door een beving van 6,8. Er vallen 65 doden en drieduizend gewonden.

17.01.1995: Meer dan 6400 mensen sterven nadat een aardbeving met een kracht van 7,3 de stad Kobe heeft getroffen. De schade bedraagt 100 miljard dollar.

01.09.1923: Een beving van 7,9 doodt meer dan 140.000 mensen in de hoofdstad Tokyo en omgeving.

 

 De SCHEPPING VAN JAPAN  (een Shinto-legende)

De hemel, een oneindig uitgestrekte witte vlakte, zo wit als melk – vandaar dat zij later de Melkweg genoemd werd  - werd eens bewoond door de goden.
Zij lijken op ons, mensen, maar zij zijn veel machtiger, groter, sterker, lichter en ook veel mooier. Zij lopen niet, maar zweven, en zij hebben geen behoefte aan voedsel en drank, aan rust en slaap, zoals de aardse stervelingen. Deze laatste bestonden toen trouwens nog niet, want er was nog geen vaste aarde, maar alleen een woeste en onstuimige zee.
Op een onvergetelijke dag kwamen de oudste goden op de Melkweg bijeen en besloten om de wereld te scheppen. Was het omdat zij hun volmaakt bestaan te eentonig begonnen te vinden, of verlangden zij naar wezens die op hen geleken en die zij konden liefhebben en met hun  zorgen omringen? Waarschijnlijk was het om beide redenen. In ieder geval droegen zij twee jonge godheden op om de wereld te scheppen en deze met hun nakomelingen te bevolken. Het waren Izanagi, een god met een lange baard en een krachtige, forse gestalte en de jeugdige en knappe godin Izanami, wier rank lichaam in een lang wit kleed was gehuld.
‘Izanagi en Izanami, wij dragen u op de aarde te vormen en met elkaar te trouwen, zodat wij ons kunnen verlustigen in de aanblik van uw kinderen en kleinkinderen. Bemint elkaar en vermenigvuldigt u! Wij beloven dat jullie mooie kinderen zult krijgen.’
De twee godheden namen deze eervolle opdracht dankbaar aan. Zij dankten de goden, gaven elkaar een hand en vertrokken. Izanagi hield zijn gouden lans, versierd met edelstenen, in de hand en Izanami keek bewonderend naar hem op. Na een tijd kwamen de twee godenkinderen bij een wonderlijke brug. Het was een halve cirkel die zich naar alle kanten uitstrekte zover het oog kon reiken. Deze regenboog bevatte alle kleuren die maar denkbaar waren, van dieppurper tot felrood, met alle kleurschakeringen ertussen.. Op het hoogste punt van deze boog hielden de godenkinderen een ogenblik stil en keken naar beneden. Onder hen bruistede onmetelijke zee in eindeloze deining. Boven de azuurblauwe golven dartelden witte schuimkoppen. Langzaam daalden zij over de regenboog naar beneden fa. Izanagi dompelde zijn speer in het zilte nat en bewoog hem heen en weer. Hij sprak daarbij: ‘Koworo! Koworo!’En zie, er gebeurde een wonder! Toen Izanagi zijn lans terugtrok, droop er dik schuim vanaf, dat zich op het water vasthechtte, zich uitbreidde en steviger werd. Het was de eerste aarde die zich onder de hemel vertoonde. Weliswaar was het een klein eiland, maar het was stevig genoeg om erover te lopen. Zo werd het eiland Onogoro-jima geboren, het oudste eiland van Japan.
Gracieus als meeuwen die op een rots neerstrijken, zweefden Izanagi en Izanami naar beneden en zetten zich op het eiland neer. Wat een vreugde was het voor hen als eersten op de aarde te mogen verblijven. Izanami scheen de wereld der goden vergeten te zijn en richtte haar stralende ogen op het knappe gezicht en het gespierde lichaam van haar metgezel.
‘Zullen wij nu gaan trouwen?’stelde zij voor. Haar glimlach werd door de glimlach van Izanagi beantwoord en uit hun ogen sprak dezelfde tederheid en dezelfde hartstocht.
‘Laten wij elkaar beminnen en voor een nageslacht zorgen’, sprak het meisje. En de beide godenkinderen verenigden zich met elkaar. Vol ongeduld wachtten zij op hun eerste kind. Maar wat een teleurstelling; het leek helemaal niet op hen! Izanami had een monster gebaard dat op een grote bloedzuiger leek. Zij waren zo diep geschokt dat zij er niet naar wilden kijken. Uit twijgen vervaardigden zij een bootje, legden het wezen erin en lieten het met de stroom wegdrijven. Het tweede kind werd opnieuw een teleurstelling. Het leek op een grote kwal, en de ouders lieten het liggen waar het ter wereld was gekomen. Wanhopig besloten zij om de goden uitleg van dit raadsel te vragen.
‘Waarom hebben wij geen mooie kinderen gekregen, zoals ons beloofd was?’ vroeg Izanagi.
‘Het is de wil des hemels!’antwoordden de goden. ‘Volgens de regels van de schepping moet de man de vrouw ten huwelijk vragen en niet omgekeerd. Izanami heeft het eerst gesproken en daarom is dit ongeluk over jullie gekomen. Ga naar de aarde terug en denk aan wat wij gezegd hebben!’
Het jonge paar wist niet wat zij hierop moesten antwoorden. Zij bogen het hoofd en verlieten de hemel om weer naar de aarde terug te keren. Daar aangekomen durfde de godin haar gemaal niet meer in de ogen te zien, noch tegen hem te spreken. Toen Izanagi merkte dat zijn vrouw zich zo schuldig voelde, kreeg hij diep medelijden met haar en zei: ‘geliefde, het is jouw schuld niet! De goden hebben ons niet van tevoren ingelicht en ik mag mij even schuldig gevoelen.’ De jonge god keek met welgevallen naar de bekoorlijke gestalte van zijn vrouw. Hij zag hoe verdriet haar blik verduisterde en hoe haar mond gesloten bleef. Langzaam boog zij het hoofd, terwijl er een paar tranen uit haar ogen drupten. Izanagi sloeg zijn armen beschermend om haar heen en weer verenigden zij zich.
Hun gehoorzaamheid aan de goden werd beloond, maar heel anders dan zij gedacht hadden. Zij kregen kinderen en het werden de mooiste kinderen ter wereld: de Japanse eilanden met hun rotsen en hun bergen, hun beekjes en rivieren, hun pijnbomen en kersenbomen. En toen de schepping van deze eilanden voltooid was, verschenen ook de dieren en de mensen. Alles wat er op de Japanse eilanden groeit en leeft, zijn kinderen van Izanagi en Izanami.

t

 EENVOUDIGE INLEIDING in de GESCHIEDENIS VAN JAPAN   tot 1850

In de IJstijd, toen het zeeniveau laag was, hebben de eerste bewoners van Japan de archipel waarschijnlijk over land bereikt. Deze eerste bewoners kwamen bijvoorbeeld uit Sachalin, Siberië, China en Korea. Er zijn gereedschappen gevonden, die mogelijk 40.000 jaar oud zijn.

Het vroege Japan, tot 710
De tijd van ongeveer 13000 v.Chr. tot 300 v.Chr. werd de Jomonperiode genoemd.
De bewoners van de Japanse eilanden waren vissers, jagers en verzamelaars. De naam ‘Jomon’ komt van het aardewerk dat er werd gemaakt en gebruikt. De beelden van klei, waaronder schepen en vrouwenfiguren, behoren tot de oudste ter wereld. 
DeYayoi periode
duurde van ongeveer 300 v.Chr. tot 300 na Chr. De belangrijke ontwikkeling in deze periode was die van de rijstbouw. Toen de landbouw werd geïntroduceerd ontstonden er sociale klassen. Delen van het land verenigden zich onder leiding van machtige grondeigenaren.
Chinese reizigers die gedurende de Han- en Wei-dynastie Japan bezochten, vertelden dat een koningin, Himiko genaamd, over het land regeerde. In de Yayoi periode werden ijzer en andere zaken geïntroduceerd vanuit Korea. Er was een keizer, die - naar men zei - afstamde van de zonnegodin Amaterasu.

In Shinto (http://www.cedargallery.nl/nljapan_religie.htm ) vereert men de natuur. De manifestaties van de natuur worden 'kami' genoemd. Deze kregen de betekenis van goddelijke krachten en worden in Japan verantwoordelijk gehouden voor de schepping en de verdere ontwikkeling van de wereld.
Op 'de wereld' had men twee verschillende visies. In het oude Shinto was de ene visie, dat de wereld verticaal was opgebouwd en bestond uit 'de Hemelse Vlakte', welke door kami werd bewoond. Daaronder bevond zich de aarde, die bevolkt werd door gewone stervelingen. En tenslotte een onderwereld, waar de overledenen zich ophielden. Daarnaast werd er gesproken over twee lagen: 'het Eeuwige Land', een soort paradijs. En het aardse tranendal.
Wat we in het oog moeten houden is echter, dat er in Shinto geen regels of dogma's bestaan en daardoor kon er in de loop der tijden veel veranderen. Shinto had echter wél steeds een zekere invloed, gedurende de hele geschiedenis van Japan.


Aan het begin van de Kofunperiode (300-538)
had er zich een machtscentrum ontwikkeld op de vruchtbare Kinaivlakte. Rond 400 werd het land een eenheid, Yamato Japan met als politiek centrum de provincie Yamato. Yamato is ongeveer wat we nu kennen als de prefectuur Nara. In tegenstelling tot de voorgaande periodes gaf niet het aardewerk zijn naam aan deze periode. Kofun zijn namelijk grote graven. Deze werden in de Kofunperiode gebouwd voor de politieke leiders. Yamato Japan strekte zich uit van Kyushu tot de Kinaivlakte, maar Kanto, Tohoku en Hokkaido behoorden nog niet tot het land.
De keizer was de heerser van Yamato Japan en woonde in de hoofdstad. De hoofdstad verplaatste zich regelmatig. Maar de Sogaclan veroverde al snel de echte politieke macht. Dat betekende niet dat de keizer werd afgezet. Hij bleef het symbool van de macht en voerde Shintorituelen uit. De werkelijke macht berustte echter niet meer bij hem.
Het Heiantijdperk.
De machtige familie Fujiwara en keizer Kammu lieten in 794 een nieuwe hoofdstad bouwen, Heian-kyo (nu Kyoto). In het nieuwe systeem, naar Chinees voorbeeld, waren land en volk eigendom van de keizer. Boeddhistische instellingen, grote landheren en kolonisten die de landsgrenzen verlegden, waren vrijgesteld van belastingen.
De Fujiwaraclan werd steeds invloedrijker, door op te treden als regent en door ervoor te zorgen, dat hun dochters trouwden in de keizerlijke familie.
De Minamoto stichtten in 1185 het eerste militaire shogunaat te Kamakura.

De samoerai vormden een aparte feodale krijgskaste. Hun macht groeide vanaf de 11de eeuw tot aan het begin van de 18de. Daarna nam het geleidelijk af. De samoerai waren afhankelijk van de daimyo's, die behoorden tot de machtige, aristocratische families die het land in feite regeerden. Een daimyō (大名) is een Japanse krijgsheer behorend tot de samoeraiklasse. Letterlijk betekent daimyō grote naam. Sommige van deze heersers uit de feodale periode van Japan (12e eeuw tot 19e eeuw), hadden een enorme macht. Niet alleen op militair terrein, maar ook op economisch terrein.
Vanaf het einde van de 12de eeuw werd de uitoefening van de keizerlijke macht geheel overgelaten aan een shogun, een militaire dictator. De daimyo waren enkel ondergeschikt aan deze shoguns. De shogun waren een soort onderkoning, terwijl de keizer enkel in naam heerser was en in Kyoto verbleef. De daimyo's heersten over hun eigen staten of staatjes met de samoerai als hun goed georganiseerde krijgsmacht.
Het ideaal van de samoerai was moed, onwankelbare trouw en zelfopoffering.

Minamoto Yoritomo vestigde zijn regering in het dorp Kamakura, ver van het keizerlijk hof. Er heerste 150 jaar relatieve vrede en stabiliteit in het rijk. In Kamakura werden tempels en kunstwerken gebouwd, die Yoritomo's krijgersidealen van stoïcisme, zelfdiscipline, soberheid en loyaliteit weerspiegelden. Het uit China overgedreven zenboeddhisme (zie o.a. http://www.cedargallery.nl/engpoems_hindu.htm voor zenteksten) was populair onder samoerai. Verschillende boeddhistische sektes deden hun best het gewone volk te bekeren.


Kamakura, 2010 ©wagenvoorde

In de 6de eeuw kwam het Boeddhisme via Korea naar Japan. Had Shinto zich al aangepast aan het Confucianisme, nu onderging het opnieuw een wijziging. Het Confucianisme legde vooral de nadruk op de verering van de voorouders. Dat paste goed binnen Shinto, waarin absolute gehoorzaamheid aan de overheid en liefde voor de ouders ook een groot goed werden geacht.
De kami hebben niet alleen het maatschappelijke en culturele leven van het land beïnvloed, maar ook de politieke geschiedenis. Een oud verhaal vertelt hoe de keizers afstammen van de godin Amaterasu.

Het aangeboren gevoel voor assimilatie, dat de Japanner altijd heeft gekenmerkt, komt ook duidelijk tot uiting in de versmelting van Shinto met het Boeddhisme. Het Boeddhisme werd niet direct omarmd, maar toen het aanvaard werd, beschouwde men de kami als incarnaties van Boeddha of hemelse bemiddelaars tussen goden en mensen. Dit stadium van ontwikkeling wordt aangeduid als Shinto-Boeddhisme.
Gedurende de 13de eeuw ontstond als een reactie hierop het Watarai-Shinto, waarin gestreefd werd naar een terugkeer tot de oorspronkelijke Shinto-godsdienst. Het zou te ver voeren om alle godsdienstige stromingen hier verder uit te werken. (http://www.cedargallery.nl/nljapan_religie.htm) Maar om enig inzicht te verkrijgen in de geschiedenis van Japan is het goed, om deze twee religieuze hoofdstromingen te kennen en om te weten, dat ze in Japan met elkaar versmolten zijn. Dit blijkt o.a. uit het feit, dat de meeste Japanners Shintoïst en Boeddhist zijn, tegelijk. In de meeste huizen vindt men dan ook twee altaren, één bestemd voor de familie-kami en de godin Amaterasu, en een tweede voor Boeddha.


De Grote Boeddha in Kamakura, 2010 ©wagenvoorde

In 1274 en in 1281 werd het land aangevallen door de Mongolen. Dit verzwakte de middelen en het gezag van Kamakura.
De militaire macht ging terug naar het keizerlijk hof in Kyoto. Onder bescherming van de shogun Ashikaga Yoshimasa floreerden de kunsten, zoals het noh-theater en de theeceremonie. Er ontstond echter een machtsstrijd, terwijl er chaos en honger op het platteland heersten. Dit leidde tot de zogenaamde Ōnin-oorlog.

De Ōnin-oorlog begon als een conflict over wie er shogun zou worden na de dood of aftreding van Ashikaga Yoshimasa.
In 1464 had Yoshimasa nog geen erfgenaam. Daarom drong hij er bij zijn jongere broer, Ashikaga Yoshimi, op aan om zijn leven als monnik op te geven zodat hij de opvolger kon worden. In 1465 kreeg Yosimasa echter onverwacht een zoon, Yoshihisa, waardoor Yoshimi niet langer aanspraak kon maken op de titel van Shogun. Dit veroorzaakte onenigheid tussen de twee broers.
Tegen 1467 had de onzekerheid over wie Yoshimasa zou gaan opvolgen; zijn zoon of zijn broer, een breuk veroorzaakt tussen de verschillende clans van Japan. Uiteindelijk waren het Hosokawa Katsumoto en Yamana Sōzen die als eerste met elkaar in gevecht gingen, waarna de rest van de clans volgde.
Juli 1467 wordt over het algemeen gehanteerd als de periode waarin de Ōnin-oorlog officieel begon, daar de gevechten toen echt uitbraken. In september dat jaar werd Kioto aangevallen. Het noordelijke deel van de stad werd verwoest en de inwoners vluchtten massaal weg.
Zowel Yamana Sōzen als Hosokawa Katsumoto stierven in 1473, maar de oorlog ging zonder hen gewoon door. Geen van beide partijen had enig idee waar de oorlog toe zou leiden of hoe er een einde aan kon worden gemaakt. Wel verloren veel clans hun grondgebieden en rechten.

Terwijl oorlog ooit voorbehouden was geweest aan samoerai, ontstonden nu allerlei legers, o.a. bestaande uit boeren die hoopten op betere leefomstandigheden door succes op het slagveld.
In 1542 introduceerden de Portugezen het vuurwapen in Japan. Het contact met Europeanen destabiliseerde de politieke situatie nog verder.
Nadat Japan meer dan een eeuw was geteisterd door oorlogen, stelde Oda Nobunaga zich ten doel om eenheid te bewerkstelligen. Hij was tamelijk succesvol. In 1582, toen hij tot zelfmoord werd gedwongen had hij 30 van de 68 Japanse provincies onder controle. Zijn opvolger zette zijn missie voort.
In 1603 werd Tokugawa Ieyasu door de keizer tot shogun benoemd. Om een eind te maken aan grondoorlogen mochten samoerai geen land meer bezitten. Boeren kregen stukjes land toegewezen en werden verplicht deze te bebouwen.
William Adams, een Engelsman die in 1600 op een Hollands schip Japan bereikte, hielp Ieyasu in de twee volgende decennia op allerlei gebied.
In 1635 werd de buitenlandse handel beperkt tot het eiland Decima in de Baai van Nagasaki. Vanaf 1641 werden alleen Chinese en Hollandse handelaren toegelaten. Dit luidde 200 jaar isolatie van de rest van de wereld in.
Kyoto bleef tijdens de Tokugawaperiode de officiële hoofdstad, maar Edo was intussen de grootste stad en rond 1700 waarschijnlijk de grootste stad ter wereld. Hier bloeiden ook de kunsten, zoals het kabuki- en bunrakutheater en de ukiyo-e-werken van bijvoorbeeld Hokusai en Hiroshige. (lezing: http://www.cedargallery.nl/nleducatie_japan_kunst.htm )
In de 17de eeuw ontstaat ook het beroep van geisha.

De tegenhanger van de samoerai is de geisha. Japan is nu eenmaal een land van uitersten, van tegenstellingen. Naast de verfijnde poëzie, de liefde voor de natuur en levende wezens kennen we ook de verhalen over meedogenloze wreedheid. De Japanners zijn vol medeleven, bijzonder hulpvaardig en uiterst beleefd. Maar ook onvoorstelbaar gedisciplineerd.
De geisha vertegenwoordigt de hoofddeugden van de Japanner: gastvrijheid, liefde voor de natuur en gevoel voor kunst. 'Geisha' betekent dan ook letterlijk 'kunstenares'.
 


Geisha in winterkostuum, 1885

Een geisha volgt een jarenlange opleiding, zodat ze bijvoorbeeld goed kan zingen en dansen.
Ze leert ook de shamisen (of sangen) bespelen, een soort luit met een lange, smalle hals en een groot houten plectrum.

De hoofdtaak van de geisha is de gasten bezig te houden en te zorgen voor een ontspannen, vrolijke atmosfeer. Zij wordt al op jeugdige leeftijd voor dit beroep opgeleid. Sommige geisha's werken ook bij een theater of worden op oudere leeftijd eigenares van een restaurant of lerares in muziek en dans.

In 1853 arriveerde Matthew Perry met negen Amerikaanse schepen in de baai van Edo...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  T O P  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

DE GESCHIEDENIS VANAF 1100 - Chûsei, middentijd
een aantal namen en begrippen

Shōgun
generaal die de barbaren verslaat.

Shōgu is de afkorting van de titel Seii Taishōgun. Dit betekent 'generaal die de barbaren verslaat' en was oorspronkelijk de titel voor een Japanse militair leider.
De Shogun had gedurende de Heianperiode (794-1185) de taak om de Emishi, volgens de Japanners 'barbaren', te bestrijden. Deze traditie leefde later voort in de naam bakufu voor de hofhouding van de Shogun, het woord betekent zoiets als 'tent-regering'.

De Kamakuraperiode
De Kamakuraperiode is het tijdperk uit de geschiedenis van Japan, dat duurde van 1185 tot 1333. Het tijdperk is vernoemd naar het Kamakura-shogunaat, dat tijdens vrijwel deze gehele periode aan de macht was in Japan. Dit shogunaat werd officieel opgericht in 1192 in Kamakura door de eerste Shogun van Japan,

Minamoto no Yoritomo



Eind 12e eeuw kreeg Minamoto Yoritomo, de leider van de machtige familie Minamoto, de titel Shogun. Hij zorgde ervoor dat er in elke provincie een afgevaardigde van de shogun was. Officieel had Yoritomo als shogun slechts de controle over de militaire aspecten van de Japanse samenleving, maar de facto werd hij de heerser van Japan. De tennō (de Japanse naam voor de keizer) regeerde enkel nog in naam.
De Kamakuraperiode kenmerkt zich door de toename van geavanceerde militaire technologieën.
Het door Minamoto no Yoritomo opgerichte shogunaat was geen nationaal regime, maar had wel de macht over een groot stuk land. Het vocht onder andere tegen de Noordelijke Fujiwara. In 1189 werd de vierde leider van deze clan, Fujiwara no Yasuhira, verslagen door Yoritomo.
Tijdens de Kamakuraperiode vond ook een van de belangrijkste militaire gebeurtenissen uit de geschiedenis van Japan plaats: de Mongoolse invasies van Japan. Tweemaal probeerden de Mongolen onder leiding van Koeblai Khan Japan binnen te dringen, maar beide aanvallen werden afgeslagen. De oorlog putte de voorraden van de overheid echter uit, waardoor nieuwe belastingen werden ingevoerd. Tevens bleek de overheid niet in staat om alle samoerai die mee hadden geholpen de aanval af te slaan, te kunnen belonen voor hun werk. Dit leidde tot onenigheid binnen de troepen. De zwakke economie, gecombineerd met plunderingen door

ronin
maakten dat de machtspositie van het shogunaat begon te wankelen. Een ronin is een samoerai, die door zijn daimyo weggestuurd is of wiens daimyo gestorven of in ongenade gevallen is bij de shogun. Hij leeft meestal afgelegen in de bergen, waar hij bandieten doodt, en probeert om weer bij zijn meester in de gratie te komen. Soms kwamen meerder Ronins bij elkaar en gingen samen over tot plunderen.
De grote onrust in het land tijdens de Kamakuraperiode versterkte bij veel mensen de behoefte om hun heil te zoeken in het geloof. Binnen het

boeddhisme  
ontstonden twee nieuwe stromingen: Jodo shu en Zen. Het klooster bij de berg Hiei verkreeg grote politieke macht.

Shinran

Een aantal monniken die de Tendai-sekte van het Boeddhisme hadden verlaten, richtten hun eigen sektes op, waaronder:
Honen, oprichter van Jodo shu.
Shinran, leerling van Honen en oprichter van Jodo Shinshu
Dōgen, oprichter van de Sotoschool voor Zen.
Eisai, oprichter van de Rinzaischool voor Zen.
Ook  architectuur, schilderkunst, tuinaanleg en bloemschikkunst (ikebana) kwamen in de Kamakuraperiode tot bijzondere bloei.

Muromachi of Ashikaga periode (1336 - 1467)
Na de tweede Mongoolse oorlog was het Kamakura shōgunaat erg verzwakt. Zoals al eerder vermeld waren de krijgsheren ontevreden, omdat een beloning voor hun dappere inzet tijdens het treffen met de Mongolen uitbleef. De shōgunale kas was echter leeg.

Keizer Godaigo 
zag nu zijn kans schoon om zijn gezag te herstellen. Hij verzamelde de ontevreden krijgsheren in één leger en trok ten strijde tegen de regent Hojo. Het keizerlijke leger versloeg de troepen van Hojo, zodat in 1333 de keizer het shōgunaat kon afschaffen en de keizerlijke macht kon worden hersteld. Dit herstel was echter maar van korte duur. Hier zijn verschillende redenen voor aan te voeren. Ik wil er twee noemen. De keizer maakte de vergissing om de krijgsheren, die niet in de voorste gelederen hadden meegevochten tegen Hojo, toch als eersten te belonen. Hetgeen uiteraard kwaad bloed zette. Een tweede reden was dat bij het installeren van het Kamakura shōgunaat duidelijk was geworden dat  (theoretisch althans) de absolute macht in Japan aan wie dan ook kon worden toegekend. Wij zullen later nog zien dat dit laatste gegeven op het eind van de Muromachi periode, wanneer de Edo periode aanvangt, een belangrijke factor zal worden in de geschiedenis van Japan. Ieyasu Tokugawa neemt dan besluiten die de opkomst van een buitenstaander tot in de allerhoogste rangen van het Japans bestuurlijk bestel zo goed als onmogelijk maken.  
De ontevreden krijgsheren, met aan hun hoofd

Ashikaga Takauji
rebelleerden tegen de keizer. Takauji slaagde er in 1336 in om de keizer uit Kyōto te verdrijven en installeerde zelf een nieuwe keizer. Met in het achterhoofd ‘voor wat hoort wat’, benoemde deze laatste Takauji prompt tot shōgun.
In 1336 werd Takauji Ashikaga shōgun en de regering werd weer in Kyōto gehuisvest. Tijdens dit tweede shōgunaat of het Ashikaga shōgunaat, werden de daimyo (lokale vorsten) machtiger en bevochten elkaar bijna voortdurend.
Maar er was ook aandacht voor andere onderwerpen  dan strijden. De  bonsai en de thee ceremonie deden hun intrede. Het No-theater, de landschapschilderingen en de poëzie maakten opgang.  
De afgezette keizer Godaigo vluchtte naar de berg Yoshino en hij verklaarde zichzelf de enige wettelijke keizer.
Deze periode wordt de Nanbokusho (noord- en zuid dynastie) genoemd en duurde tot 1392. In 1392 eindigde het schisma (waarbij er er twee keizers aan de macht waren)door toedoen van shōgun Yoshimitsu.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  T O P  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

 De GRONDWET van JAPAN

Voor wie de Engelse taal machtig is, volgt hieronder een deel van de Japanse grondwet. De volledige tekst is te lezen via de link daaronder.

Promulgated November 3, 1946

We, the Japanese people, acting through our duly elected representatives in the National Diet, determined that we shall secure for ourselves and our posterity the fruits of peaceful cooperation with all nations and the blessings of liberty throughout this land, and resolved that never again shall we be visited with the horrors of war through the action of government, do proclaim that sovereign power resides with the people and do firmly establish this Constitution. Government is a sacred trust of the people, the authority for which is derived from the people, the powers of which are exercised by the representatives of the people, and the benefits of which are enjoyed by the people. This is a universal principle of mankind upon which this Constitution is founded. We reject and revoke all constitutions, laws, ordinances, and rescripts in conflict herewith.

We, the Japanese people, desire peace for all time and are deeply conscious of the high ideals controlling human relationship, and we have determined to preserve our security and existence, trusting in the justice and faith of the peace-loving peoples of the world. We desire to occupy an honored place in an international society striving for the preservation of peace, and the banishment of tyranny and slavery, oppression and intolerance for all time from the earth. We recognize that all peoples of the world have the right to live in peace, free from fear and want.

We believe that no nation is responsible to itself alone, but that laws of political morality are universal; and that obedience to such laws is incumbent upon all nations who would sustain their own sovereignty and justify their sovereign relationship with other nations.

We, the Japanese people, pledge our national honor to accomplish these high ideals and purposes with all our resources.

http://www.sangiin.go.jp/eng/law/tcoj/index.htm

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  T O P  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

 NARA, 710-794

In het begin van de achtste eeuw na Christus liet de Japanse overheid een grootse hoofdstad aanleggen op de vlakte van Nara, dertig kilometer ten oosten van het huidige Osaka. Ongeveer een eeuw lang had het Japanse hof gezeteld in het nabijgelegen Asuka-bekken, een vruchtbare en lieflijke streek, maar nu bouwde men voor het eerst in de Japanse geschiedenis een grote stad voor wel tweehonderdduizend inwoners, naar het model van de Chinese hoofdstad Chang-an. (Chang-an is het huidige Xi'an.) Er was een rechthoekig stratenpatroon, met het keizerlijke paleis aan het noordelijke uiteinde.  De nieuwe stad telde ook achtenveertig boeddhistische tempels en diverse markten, waar zijde, papier, inkt en fijne keramiek werden verkocht.
Kofuku-ji, een boeddhistisch tempelcomplex, werd in 669 gesticht en bestond op het hoogtepunt uit maar liefst 175 gebouwen. Nu zijn er slechts enkele over, zoals de pagode met vijf etages uit 1426.

2010 ©wagenvoorde

Nara werd in 710 tot hoofdstad uitgeroepen. Het heette toen Heijo-kyo, 'oord van vrede'. In het daaropvolgende decennium verschenen er twee officiële geschiedeniswerken, Kojiki (712) en Nihonshoki (720), die in de eerste plaats bedoeld waren om de heerschappij te rechtvaardigen van stammen uit de Yamato-streek (een deel van de moderne prefectuur Nara). Deze stammen speelden sinds de zesde eeuw een dominante rol in het land. Ze leverden de vorsten en vorstinnen die over Japan regeerden, onderhielden contacten met Korea en China, en hadden de beste schrijvers in dienst.

In enkele eeuwen was het agrarische Japan onder Chinese en Koreaanse invloed getransformeerd tot een gecentraliseerde staat met uitvoerig hofceremonieel, een netwerk van tempels, ambitieuze bouwprojecten en niet te vergeten een schrift dat de Japanners in aanraking bracht met vijftienhonderd jaar Chinese cultuur. Alle hovelingen leerden Chinees, en in de loop van de achtste eeuw stuurden de Japanners zes officiële gezantschappen naar Chang-an; elk gezantschap telde vermoedelijk vier- à vijfhonderd man.

Kasuga 2010 ©wagenvoorde

Het Kasugaheiligdom, een van de bekendste shintobezienswaardigheden, was oorspronkelijk het schutsheiligdom van de familie Fujiwara, die Nara hielp stichten. Het oorspronkelijke gebouw werd in 710 voltooid. Volgens het shintoïstische principe van reinheid en vernieuwing werd het iedere twintig jaar afgebroken en opnieuw gebouwd. In de loop der eeuwen gebeurde dit tientallen keren, maar het huidige gebouw dateert uit 1863. 

Daibutsu-den 2010 ©wagenvoorde

Het tempelcomplex Todai-ji bestaat uit de Grote Boeddhazaal (Daibutsuden), subtempels, zalen, pagoden en poorten van historisch en architectonisch belang. De bouw van de Todai-ji (voltooid in 752) was een project van keizer Shomyo om Nara's positie als hoofdstad en boeddhistisch centrum te verstevigen. Toen in het jaar 752 de grote Boeddha van de Todai-tempel in Nara werd ingehuldigd, waren er duizenden monniken bij aanwezig, en vele hooggeplaatste buitenlandse gasten, tot Indiase brahmanen aan toe.

2010 ©wagenvoorde

Al verschillen het Japans en het Chinees volkomen in grammatica en klanksysteem, toch ontwikkelden de Japanners een manier om hun taal in Chinese karakters weer te geven, en in de tweede helft van de achtste eeuw stelden ze de Manyoshu samen, de eerste en rijkste van alle Japanse poëziebloemlezingen. De grote meerderheid van de gedichten stamt uit de jaren 645-759, maar de verzameling bevat ook ouder werk. Haast alle Japanse dichters uit deze periode beschrijven een vriendelijke natuur.

Todaiji Nandaimon
 
In 794 keerde keizer Kammu de stad Nara de rug toe en liet veertig kilometer verder naar het noorden een nieuwe hoofdstad aanleggen, die de naam 'Heiankyo' kreeg, 'Hoofdstad van Vrede en Rust'. Dit is de stad die wij kennen onder de naam Kyoto.  De voornaamste aanleiding tot deze verhuizing was de buitensporige macht van de boeddhistische tempels van Nara, die inmiddels een bedreiging vormden voor het centrale gezag.

Lezing over o.a. dit onderwerp: http://www.cedargallery.nl/nleducatie_japan_kunst.htm

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  T O P  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Aanbevolen literatuur, bronnen

Japan, Peter Pörtner

Japanse sagen en verhalen, M.A. Prick van Wely

Japan, de onzichtbare drijfveren van een wereldmacht, K.G. van Wolferen

Lost Japan, Alex Kerr

De strategie van de samoerai, Miyamoto Musashi

 

 

 

 

< vorige